Start Learning from Each Other เริ่มเรียนรู้ร่วมกัน

Dear Students (and blog visitors) :

For our convenience, let's do this:
1. FE I students use the Homework heading (use the Thai section and access at การบ้าน).
2. Translation class use the Translation heading.
3. Eng for Science and Tech. students use the Assignment for EST students.
......For general comments as well as visitors, please post your comments under the Have Your Say heading. Because the blog writer has never used a blog before and still learning how to use it effieciently, please accept my apology for any inconvenience. On the other hand, all suggestions and advices are always welcomed.

นักศึกษา (และผู้ที่เข้ามาอ่านบล็อกทุกท่าน)
 เพื่อความสะดวกในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านระบบออนไลน์ด้วยกัน ขอเสนอแนะแนวทางการใช้บล็อกนี้และการโพสข้อความดังนี้
1. สำหรับนักศึกษารายวิชา FE I ขอให้ใช้ภาษาไทยและเข้าไปที่ การบ้าน แล้วไปที่ความเห็นดังที่ได้แนะนำไว้
2. นักศึกษาการแปล เข้าไปดูที่ Translation เฉพาะงานแรกนี้ก็ไปดูที่ Exercise 1 ได้ตอบคำถามไว้บ้างแล้ว
3. รายวิชา Eng for Science and Technology เข้าไปที่หัวข้อ Assignment ตรงที่มีคำว่า Eng for Science and Technology
....ความเห็นทั่วไป ที่ไม่เกี่ยวกับงานการบ้านหรือเฉพาะเรื่อง และผู้ชมท่านอื่นๆที่เข้ามาอ่านหากจะมีน้ำใจให้ข้อเสนอแนะให้ความเห็นก็ขอให้โพสมาที่ Have your say.... คำแนะนำการใช้สำหรับนักศึกษาในช่วงแรกนี้อาจเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบ้าง เพราะครูเองก็พึ่งทดลองใช้ยังลองผิดลองถูกอยู่ หวังว่าคงเข้าใจในเจตนาว่าทั้งหมดนั้นก็เพื่อเปิดช่องทางให้พวกเรามีโอกาสพัฒนาความรู้ความคิดได้มากขึ้น ทั้งนี้หากส่วนใดที่เราผู้ใช้เกิดความลำบากหรือไม่สะดวกอย่าลืมโพสคำแนะนำเข้ามา ... ขอบคุณในความร่วมมือ และความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเองและเรียนรู้ร่วมกัน
......

 
The first topic to discuss is "Teacher".  What does this word mean to you?  Do you think you have the same attitude toward teachers as how you thought about teachers in the past?  หัวข้อแรกที่อยากฟังความเห็นคือคำว่า ครู จะถึงวันครูแล้ว อยากฟังความเห็นว่าทุกคนมีความคิดหรือทัศนคติต่อคนที่ประกอบอาชีพนี้อย่างไรในปัจจุบัน โดยเฉพาะคนที่เป็นนักเรียนนักศึกษา จะมีกี่คนนะที่มองอาชีพครูว่าเป็นเพียงอาชีพหนึ่งที่ทำงานแลกค่าแรงไปตามชั่วโมงตามวาระการทำงาน แต่สำหรับผมอย่างน้อยอาชีพครูก็มีส่วนต่างจากอาชีพอื่นๆอยู่อย่างหนึ่งคืองานที่ทำและผู้ที่เข้ามารับบริการมันไม่ใช่แค่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไปจบกันไป มันมีความรู้สึกเกี่ยวข้องผูกพันกับลูกศิษย์มากกว่าแค่ลูกค้าที่ผ่านเข้ามาแล้วก็หายไป ขณะเดียวกันงานที่เราทำ สิ่งที่เราบอกเราสอนไปมันก็จะมีผลต่อเนื่องเกี่ยวกับสังคมกับคนอื่นๆอีกหลายคนหลายสังคมในอนาคต มันจึงไม่ใช่แค่งานที่แลกค่าแรง แต่เป็นงานที่ผู้ทำต้องมีสำนึกรับผิดชอบและคิดยาวเป็นพิเศษ นั่นคือความต่างของอาชีพนี้ในความคิดของผม แต่ก็ยอมรับว่าศิษย์หรือแม้แต่ครูปัจจุบันบางคนบางส่วนก็ทำให้รู้สึกว่าเขามองไม่เห็นความต่างตรงนี้เลย ครูอาจารย์สำหรับเด็กสมัยใหม่หรือคนทั่วไปบางคนก็แค่ผู้มาทำงานแลกค่าแรงตามหน้าที่ตามชั่วโมง สอนเสร็จ ออกนอกห้อง จบวิชานั้นก็ไม่รู้จัก ครูคนไหนสอบถามตักเตือนเกินเนื้อหาวิชาไปบ้างสำหรับบางคนก็มองว่าจุ้นเรื่องส่วนตัวเรื่องความเป็นอยู่เสียแล้ว ไม่ทราบสำหรับครูรุ่นใหม่เขาคิดอย่างไร แต่ครูแก่ๆคนนี้ยอมรับว่าเริ่มเห็นและรู้สึกในความต่าง เริ่มรู้สึกในการเปลี่ยนแปลงในใจตัวเองเหมือนกัน ...ในเมื่อผมขอความเห็นความเปิดเผยจากทุกคนผมก็ขอเผยความในใจอย่างตรงไปตรงมาว่าครูคนนี้คิดอย่างไร.....มั่นใจในตนเองว่าแม้อาจทำผิดบ้างถูกบ้างแต่ก็มีความปรารถนาดีแก่ศิษย์ทุกคน แต่ก็ต้องยอมรับว่าเมตตาจิตตามอุดมคติที่ว่าต้องมีให้กับทุกคนเท่าๆกันนั้น มันไม่เท่าเสียแล้ว  กับคนที่ถ่อมตนพร้อมจะรับฟัง นำคำสั่งสอนคำแนะนำไปคิด ก็อยากบอกอยากสอน อยากให้คำแนะนำเท่าที่มีโอกาสและเวลา แต่กับคนที่แข็งกระด้างกับคนที่ทำท่าไม่รู้จัก แสดงท่าทีเหมือนกับว่าครูมีหน้าที่สอนก็สอนไปฉันก็แค่มารับฟังแล้วฉันก็ไปตามทางของฉัน อย่ามายุ่งกับฉันมาก ครูแก่ๆก็รู้สึกเหมือนกันว่าถ้าไปยุ่งกับเขามากอาจจะไม่เหมาะกับสมัยเขา เขาอาจรับไม่ได้ทำให้หงุดหงิดกันไปทั้งสองฝ่ายเปล่าๆเราก็ทำหน้าที่ของเราไปเขาจะทำไงก็เรื่องของเขา จบแล้วก็แล้วกันไป อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น นึกถึงความห่างเหินในใจแล้วก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่าทำผิดคิดผิดหรือเปล่า อะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดกับสังคมปัจจุบัน เขาต้องการครูแบบไหนกันนะ? จะคอยอ่านความคิดเห็นตรงCommentsครับผม